domingo, 21 de marzo de 2010

ARNAU ABEL CAPITÁN Y DE LA GENERACIÓN DEL 96 ¡QUE GRANDES!

Hola soy Arnau, jugador del equipo infantil de waterpolo del Olot. En este escrito os quiero explicar cómo me inicié al waterpolo y algunas de las mejores vivencias que este deporte me ha dado.

Hace cuatro años, en verano iba a la piscina a hacer “poliesport”, que eran unas actividades deportivas variadas que a mí me gustaban mucho. En este poliesport también iba un compañero de mi clase, Sergi Colomer que jugaba a waterpolo de hacía un año y siempre me decía que el waterpolo era muy guay y que lo tenía que probar. A mí ya me gustaba el agua, pero, no sé, no me veía jugando a waterpolo. Aquel año tenía a Joan Lluís, mi actual entrenador de waterpolo, de monitor de poliesport y un día, antes de tirarnos al agua para hacer la natación con todo el grupo, me dijo si me interesaría el waterpolo y si me quería apuntar. Yo le dije que ya me lo pensaría y lo hablaría con mis padres, porque también estaba haciendo atletismo. Al día siguiente le dije a Joan Lluís que me gustaría probarlo y hacer algún entreno. A él le pareció muy bien, y en aquella misma tarde empecé a entrenar waterpolo con el equipo. Me lo pasaba muy bien y me encantaba, sobretodo porque a Joan Lluís le gustan mucho los niños y el waterpolo, por tanto nos motivaba muchísimo a practicarlo y cada día estaba deseando que llegara la tarde para ir a entreno a aprender y jugar waterpolo. Estaba muy motivado con mi nuevo deporte, cada día mejoraba más y estaba deseando que llegara el primer partido.

En fin, estos fueron mis inicios en el waterpolo, ahora os hablaré de algunas vivencias.

Hace dos años, en septiembre nos fuimos a Molins de Rei a jugar un torneo de waterpolo, el 3+1 que se juega con un portero y tres jugadores de campo. Fuimos a pasarlo bien y a aprender, ni mucho menos nos planteamos ganar. Pero empezamos muy bien, ganando todos los partidos, y así hasta el final, no perdimos ni un partido y ganamos el torneo. Estábamos alucinando y fue un gran mérito para nosotros. A parte de ganar me lo pase muy bien y disfrute mucho jugando con mis compañeros de equipo: Sergi, Miquel y Nil.

Otra de mis mayores experiencias fue en mayo del año pasado. Fui, junto con Miquel, al CAR de San Cugat a hacer unos entrenos, con cuarenta niños más de todos los clubs de Catalunya, para que los seleccionadores catalanes nos observaran para luego coger a 13 para la selección catalana. Fue muy divertido entrenar con todos esos niños y hacer amigos nuevos que practican tu mismo deporte. Me lo pase muy bien.

Actualmente soy de la categoría infantil pero también juego en la cadete y la juvenil, junto con Miquel y Sergi, que también son de mi edad. La verdad es que, aunque sea mucho más difícil me gusta jugar con categorías más grandes, porque tienes que luchar mucho más y de esa manera también se aprende mucho.

Para terminar, quiero dar las gracias a mi entrenador Joan Lluís por haberme animado y motivado a practicar el mejor deporte de todos. Da igual si perdemos, ganamos, lo hacemos fatal o jugamos mejor que nunca, él siempre nos anima a seguir luchando y nos apoya en todas las situaciones, por ejemplo si fallamos alguna ocasión clarísima o un penalti, él siempre es el primero de aplaudir y decirnos que no pasa nada, que ya entraran en otra ocasión.
Arnau, junto a su hermana, Miquel y Nil. Con los jugadores del waterpolo navarra de hace algunas temporadas.

3 comentarios:

  1. Buen texto Arnau! Lo conozco ya que yo también fui monitor suyo en el poliesport y realmente es un chaval de los que no hay. Atento, con ganes de aprender (además aprende rapido), deportivo y buen chaval!

    Un futuro crack!

    ànims Arnau, a seguir entrenant i a fer cas de'n Joan Lluís que en sap molt del tema!

    Ferran

    ResponderEliminar
  2. m'ha agredat moltisim i espero que puguis disfrutar molt mes d'aquest esport

    PAU ABEL

    ResponderEliminar
  3. be arnau be


    eee ets el crak pavu no com akella foka

    ResponderEliminar