sábado, 20 de agosto de 2011

"El Hermano de"



Para empezar el presente escrito, permitidme que me ponga un poco egocéntrico o incluso quizás algo subjetivo, pero os aseguro que es una mirada muy personal y muy sincera de quien considero el mejor y mayor referente que he tenido en el mundo del waterpolo. Mi hermano Joan.

El motivo de destacarlo con este importante adjetivo nada más empezar el escrito, es porque sobretodo, quiero transmitir a los que ahora tienen la suerte de contar con él por tierras vascas de que nadie vive el waterpolo como él. Bueno, quizás debo matizar, nadie no, porque se de buena tinta que ahora hay un grupo (no solo absoluto) sino de todas las categorías en Askartza, que vive el waterpolo de una manera realmente bonita y auténtica.

Para que engañarnos, hace tiempo que mi hermano quería que realizara un escrito en su blog, y oportunidades ha habido muchísimas, pero me confieso, por pereza o por algún que otro motivo potenciando si cabe por una pizca de pereza, nunca lo hice. Pero ahora, al tenerlo por Chile, donde vivo, trabajo y disfruto, me he dado cuenta que si hay un regalo que le puedo hacer, es ser totalmente sincero y honesto.

Hace una semana justa que lo tengo por estos lares visitándome y hablando de multitud de temas: amor, waterpolo, trabajo, deporte en general, familia y tonterías de lo más absurdas. Pero hay algo que siempre sobresale: WA-TER-PO-LO. Y de refilón, obviamente, el club del que está enamorado: Askartza.

Yo me identifico como un verdadero amante del waterpolo, aunque siempre fui el “hermano de” también tengo mis batallitas en importantes piscinas, pero lo de mi hermano es su vida.

Me ha contado multitud de historias por tierras bilbaínas, y me he dado cuenta de algo que me hace admirarlo. Espero que nadie de los absolutos se ofenda ni mucho menos, pero os aseguro que me habla con más pasión de los pezqueñines de Askartza. No porque los quiera más ni porque realmente lo pase mejor con ellos, sino por los valores.

Creo que Askartza dio en el clavo a la hora de moldear un proyecto deportivo de casa, de trabajar todos los elementos importantes para una política de casa. Técnica, táctica, valores, psicología y sobretodo ambiente. Para hacer que desde los más pequeños hasta lo más grandes, formen parte de una misma causa. El waterpolo en Leioa.

Digo, y matizo nuevamente que me habla maravillas enormes del primer equipo, y obviamente es la meta de cualquier entrenador: estar en un primer equipo. Pero quiero reiterar que, creo, que para mi hermano el waterpolo es volver a empezar. Es decir, el waterpolo es una cadena o un proceso, en el que para llegar al primer equipo, debes empezar por trabajar en categorías inferiores, y ese es el valor que mi hermano transmite a los peques de Askartza.

Hay jugadores de fútbol que disfrutan más haciendo un pase que marcando un gol, pues bien, no digo que sea tal cual, pero os aseguro mi hermano disfruta muchísimo cuando ve que un jugador formado por él, llega a lo más alto.

Askartza, incluso yo ya amo vuestros colores. Porque como sabéis, yo y mi hermano somos chicos de pueblo, de casta, y Askartza es sin duda ahora nuestro reflejo.

Zorionak!

Oriol Albella

2 comentarios:

  1. EI. LA FOTO GENIAL,,,,,
    BE... MOLT DE BILBAO....
    PERO ELS D'OLOT ELS PRIMERS....
    COM ENTRENADOR..... QUINA CANTERA.... LA DEL 96.
    UN PETONÁS. I FINS LES PROPERES VACANCES....
    T'ESPEREM.... BYE

    ResponderEliminar
  2. L'escrit és de l'uri i obviament mai m'oblidaré dels meus inicis ;) ja ho sabeu, que sempre que puc m'escapo a veure-hos! una abraçada!

    ResponderEliminar